Een ochtend met NS

Een ochtend met NS

Toen ik vanochtend uit de trein stapte, dacht ik: ik zou een comedy kunnen schrijven over mijn reizen in de trein. Zo heb ik besloten om zo snel mogelijk op te schrijven wat vanochtend is gebeurd.

Ik liep naar het station en keek, zoals altijd op het bord om te kijken of mijn trein vertraging had. Nee, hij zou gewoon om 7:21 vertrekken. Ik liep dus naar boven en wachtte. Rond 7:20 kwam er een trein aan, maar van de verkeerde kant en hij stopte dus eigenlijk ook op de verkeerde spoor. Iedereen keek verward, want wat moet je toch doen nu? Veel mensen gingen gewon instappen, hopend dat het de trein naar Rotterdam was. De conducteur kwam ook tevoorschijn, gillend naar de mensen: 'Dames en heren deze trein rijdt naar Nieuwekerk a/d IJssel en dat is het eindstation. Aan de zijkant van de trein stond Uitgeest en hij stond aan de kant waar de treinen naar Rotterdam reden. Nog meer verwarring dus: een trein die maar een station verder ging? De mensen bleven toch erin, want rijdne is toch beter dan blijven staan. Voor hun dan. Ik bleef toch op het station staan, want tussendoor heb ik ook op mijn reisplanner gekeken. Mijn trein heeft gewoon wat vertraging. Om 7:32 kwam mijn trein aan, die dezelfde trein was als degene twaalf minuten geleden. Dezelfde mensen keken naar ons vanauit de trein, ze schaamden zich een beetje denk ik. Ze reden voor niks en station verder, want nu zijn ze toch terug. Ik stapte deze keer toch in, want de conducteur zei dat we nu wel richting Rotterdam zullen reizen, let niet op het bord aan de zijkant van de trein waarop Uitgeest staat. Ga ik dus in de al wat volle trein, zegt opeens de computer stem: 'Goedemorgen dames en heren, dit is de Sprinter naar Uitgeest.' Maakt niks uit, de conducteur zei net van niet. Er was geen zitplaatst meer, dus ik ging bij de deur staan. We vertrokken in de goede richting, dus eerder of later zullen we aankomen in Rotterdam Centraal. Later dus. Het volgende station volgens de mensen in de trein: Rotterdam Alexander. Het volgende station volgens de computerstem: Nieuwekerk a/d IJssel. De mensen die al een keer daar zijn geweest vanochtend, kijken bezorgd uit het raam. Wij naderen station Alexander en de mensen beginnen een beetje te lachen toen de computerstem weer iets te zeggen heeft: 'Goedemorgen dames en heren, dit is de stoptrein richting Gouda en Uitgeest.' Op dat moment stoppen wij op station Alexander en gaan veel mensen uit. Twee keer zoveel mensen staan op het perron te wachten om in de trein te kunnen komen. De eerste deel is al binnen, ik sta al tegen een man gedrukt, zijn vrouw kijkt jaloers naar mij. Alsof ik een andere keus had dan daar staan. De tweede deel probeert zich ook binnen te proppen, maar het lukt niet. Op dat moment heeft onze conducteur eindelijk ook weer iets te zeggen: 'Kan iedereen alstublieft een beetje opschuiven?!' schreeuwt ze van buiten de trein. Omdat zij per se mee wilt en mee moet, begint ze de mensen de trein in te duwen. Ze klikt een keer met haar sleutel en de deuren gaan dicht. De schapen zijn ingeladen, we kunnen vertrekken! Onze reis is nog niet afgelopen natuurlijk, want tussendoor zijn de machinisten ook druk bezig met het probleem van de computerstem. Wij naderen station Noord en de schermen worden even uitgezet en weer aangezet. Iedereen probeert zijn lach in te houden, maar dat leuke muziekje van de computerstem komt weer: 'Goedemrogen dames en heren, dit is de sprinter naar Gouda en Uitgeest.' Weer een kort muziekje: 'Het volgende station is Heemskerk' Iedereen barst uit en begint hard te lachen. Dit is toch niet normaal? We stoppen dus bij Noord en iedereen probeert zich weer te gedragen terwijl weer een extra groep bijkomt. Ik kan bijna de hartslag van de man voelen voor me. Maar we rijden weer vrolijk verder en het volgende station zal eindelijk Rotterdam Centraal zijn. De schermen en onze lieve computerstem worden voorgoed uitgezet. Op dat moment veranderen wij ook: iedereen heeft opeens haast, geeft zijn laatste hoop op om zijn trein nog te halen en sommigen beginnen al te bellen om te zeggen dat zij later op werk zouden aankomen. We worden nog voor het laatst vrolijk gemaakt door de conducteur: 'Goedemorgen iedereen, het volgende station is Rotterdam Centraal, onze eindbestemming. Ondanks de vertraging wens ik iedereen een fijne dag verder. U kunt op spoor 9 overstappen in de richting...' Zo gaat ze verder totdat de trein bijna stilstaat en op het laatst moment zeg ze nog snel iets erbij, waardoor wij nog sneller uit de trein willen komen: 'U kunt op het station gratis koffie en thee krijgen.' De deuren gaan open en iedereen gaat op zijn eigen pad verder. Toch zal waarschijnlijk niemand zijn rare ochtend vergeten in de trein. Ik in ieder geval niet.

akkor nem érdekelsz

Már gondolkoztam róla, hogy írnom kéne arról, hogy 2 év után megint hazamegyek egy hétre. De nem tudtam miröl szóljon, meg mi másról is írjak. Aztán ma történt megint valami, amiért eszembe jutott, hogy miért is nem mentem eddig haza. Elöadás volt a suliban, két egyetemi tanár tartotta. Arról az egyetemröl jöttek, ahová én szeretnék majd járni. Úgyhogy gondoltam odamegyek és beszélgetek velük a végén. Arról volt szó, hogy az itteni oktatás nem müködik jól a jegyek miatt, szóval gondoltam elmesélem, hogy nálunk csak 1-5-ig van. Odamentem és én buta azzal kezdtem, hogy Magyarországról való vagyok. A bácsi arca másodperceken belül megváltozott. Azért mégiscsak elmeséltem, hogy nálunk máshogy van, erre az volt a válasza, hogy hát igen, van ahol még rosszabb is, mint itt. Pedig tökre nem arra céloztam. Utána majdnemhogy elküldött... És ekkor jutott eszembe: utálom, ha így viselkednek velem! Csak az az egy sor miatt a CV-en, az az egy kicsi dolog miatt máshogy néznek rám. Még nem is mondok semmit, már is vannak elöítéleteik az embereknek. Eddig mindig próbáltam mesélni azokról a dolgokról, amik nálunk is vannak, meg hogy nálunk is vannak ám jó dolgok... De egy idö után úgy döntöttem, ha öket sem érdekli, akkor majd engem sem. Ha talán úgy teszek, mint akit nem érdekel, akkor majd elfogadnak. Eredmény: már két éve nem voltam otthon és tökre szeretnék haza menni, de mindig eszembe jut, hogy attól csak minden rosszabb lenne. Magyarország nem tartozik a jó kis nyaraló helyek közé, azok közé, amiröl beszélgetni lehet a suliban. De visszafelé is így van ám: nincs is sok minden, amiröl lehet beszélgetni. Ha hazamegyek, mindenki azzal van elfoglalva, hogy arról beszéljen, hogy már milyen régen nem voltam otthon, meg hogy miért nem jöttem, meg hogy mennyire hiányoztam. És azt veszem észre, hogy már jövünk is haza, pedig még meg sem szólaltam.. Ha meg mégis megszólalnék: ne csinálj így, beszélj magyarul! 

Szóval pont a szülinapomon megyünk haza. A szüleim visznek magukkal, mert most már muszáj mennem. Akármennyire is élvezni fogom, meg örülni fogok annak, hogy otthon leszek, nem fog változni semmi és ez bánt. Mert nincs értelme hazamenni így. Azért, hogy mindenki a fejemhez vágja, hogy igazán jöhettem volna elöbb is. Azért, hogy újra elköszönjek mindenkitöl... 

De szóval, jövök. 

life of pi

Wie heeft allemaal de film gezien? Nee? Nee.. Oke.. Ik wel. Ik dacht eerst ook dat het misschien niks zou worden en ik heb van veel mensen hetzelfde gehoord en ze kozen uiteindelijk toch voor een andere film. Ik niet. En het was alles waard. Het is echt een hele mooie film, echt een aanrader! Ik heb het al zelfs 3 keer gezien.. Ik vond het einde zo mooi, waar het verhaal allemaal om ging, en natuurlijk Richard Parker. Daarover zei een vriendin van mij: je hebt twee muizen en je wordt verliefd op een tijger?! Ze heeft eigenlijk gelijk. Ik hou van Belle & Blair alsof ze me kinderen zijn, ik verwen ze als weet niet wat, en dan word ik verliefd op een tijger.. Geen goede combinatie. :D Maar Richard Parker heeft me nieuwe dingen laten zien, samen met Pi. Dingen wat ik niet snel zal vergeten. Dus, ik moest het even met jullie delen: Life of Pi is echt een aanrader! :)

knuffels, katie