Ik heb echt op het laatst besloten om toch mee te gaan met mijn ouders naar Hongarije. Of ik nou thuis alleen zit te leren of gezellig bij me oma in de tuin... Ik heb dus al me boeken ingepakt en weg!
Wat ik van dit korte tijd thuis heb geleerd zijn twee dingen:
1. Tijd helpt. Toen ik voor het eerst naar Nederland vertrok, moest ik huilen. De keren daarna ook nog. Maar deze keer was het niet zo. Ik gaf iedereen een knuffel en ik wist dat ik terug zou gaan, dus niks aan de hand. Ik genoot zo veel mogelijk van de tijd dat we samen waren. Het was zo heel fijn. Met andere dingen heeft tijd ook geholpen, zoals erge dingen die ik liever wilde vergeten, nu ergens in een doosje verstopt zitten in mijn hoofd. Toen ik bekende plekken zag, dat ik niet meer terug, maar keek met een nieuwe blik ernaar.
2. Je moet je lekker in je vel voelen. Op een gegeven moment zat ik bij me oma buiten op een houten bankje te leren. De zon scheen precies in me gezicht en het voelde lekker warm. Mijn oma was koekjes aan het bakken, mijn opa was weer iets aan het knutselen en het voelde allemaal zo.. goed. Ik wilde niet dat dat ging veranderen. Toen wij weer in Nederland waren, en ik om me heen keek en alles zo plat was, voelde ik me helemaal niet meer lekker. Dit is niet mijn thuis, dit wordt nooit mijn thuis. Ik voel me hier niet lekker en dat wil ik niet...
Wat ik met deze twee dingen ga doen is... iets. Ik weet het nog niet. Maar ik ga er iets mee doen.
No comments:
Post a Comment