2 minuten opgesloten

2 minuten opgesloten

Het was pauze toen de kleine Tiffany naar de wc rende. Zij moest tijdens de hele biologie les al gaan, maar toen kon het niet. Tiffany was een slimme meid met goede cijfers en alle leraren vonden haar heel goed en dat wilde zij niet verpesten met zoiets als naar de wc gaan tijdens een les. Zij vond altijd al heel belangrijk wat anderen van haar dachten. Zij was bevriend met iedereen op school en dat wilde zij ook zo houden, daarom wachtte ze in de pauze ook vijf minuten totdat haar vriendin Lisa naar mediatheek ging om te leren. Dan pas rende zij naar de wc, iedereen groetend onderweg. Zij was altijd aardig tegen iedereen, maar doordat zij met iedereen omging, had ze eigenlijk maar weinig tijd voor elk persoon. Ze sprak ze meestal alleen heel even en in die tijd vroeg ze ook alleen maar hoe de anderen haar nieuwe schoenen of jas vonden. Ze moest natuurlijk ook goed eruit zien. Toen ze eindelijk bij de toilet was, zag ze daar ook een aantal meiden staan die ze kende. Ze gingen net weg, dus ze was alleen binnen. Ze ging snel naar een van de hokjes. Toen begonnen de twee ergste minuten van haar leven. 

Het kleine raam op de muur stond precies boven de trap, waar meestal de leuke mensen zaten te roken. Nu zaten daar drie meisjes en twee jongens, de beste vrienden van Tiffany. 

'Weet je, ik denk dat Tiffany een of ander ziekte heeft. Ze blijft maar stomme vragen aan ons stellen.'

'Ja, ik vind het ook kapot irritant wat ze doet.'

'Ik weet eigenlijk niet waarom ze dat doet, ik bedoel, we zien haar nieuwe haar ook zonder dat ze het zegt..'

'Ik vind het zo irritant!'

Tiffany zat daar, precies onder dat raampje aan de andere kant. Zij hoorde alles wat haar vrienden zeiden. Zij dacht dat ze beste vrienden waren, dat ze altijd samen waren omdat het zo gezellig was. Blijkbaar waren ze alleen uit medelijden met haar, niet omdat ze haar echt mochten. Tiffany begon te huilen en ze probeerde leuke dingen met haar vrienden te bedenken, maar ze kwam op niks. Ze waren meestal bij haar huis uitgenodigd als zij een nieuw tv had gekregen of toen haar kamer een nieuw kleur kreeg. Verder kwamen haar vrienden alleen langs als ze iets nodig hadden, zoals een leuke jurk voor een feest of haar nieuwe auto. Zij gaf alles wat ze had aan haar vrienden als ze dat nodig hadden en ze hielden niet eens van haar. Ze vonden haar juist irritant. Ze moest een nieuw feestje organiseren en laten zien dat zij wel leuk was. Ze zou op haar feestje met iedereen wat langer gaan praten dan vijf minuten en dan zou alles weer goedkomen. 

Terwijl zij plannen maakte in dat kleine hokje en haar make-up weer normaal zette in haar klein spiegeltje, kwamen een paar eersteklassers binnen.
'Ken je Tiffany? Ik kwam vanochtend op school en ik weet nu al dat ze mij cool vindt. Zij is de coolste meisje op school en als zij mij leuk vindt, dan ben ik zeker ook super leuk. Nog een paar maanden en dan zullen de mensen op deze school zien dat eigenlijk ik het leukste ben.' zei een klein meisje met blond, krullend haar tegen haar vriendinnen.
'Ja Daisy, jij bent veel cooler dan die zielige Tiffany.'
'Natuurlijk ben ik veel cooler, het is toch heel erg als je tegen eersteklassers gaat praten hoe zij het deed? Haha, ik vond het zo grappig.' de meisjes begonnen te lachen en deden Tiffany's stem na.
'Hoi, mijn naam is Tiffany, welkom op deze school.' zei een van hun met een veel te hoge stem.
'Hoi, mijn naam is Tiffany en jullie zullen de slechtste jaren van je leven op deze school krijgen! Daarvoor zal ik persoonlijk zorgen. Jullie zijn zo niet welkom op mijn feest van volgende week, jullie zullen zien wie hier cool is en wie niet! Nu naar buiten! Ga! Rot op! Ik moet mijn make-up doen.' Tiffany kwam uit haar hokje en begon tegen de meisjes te schreeuwen. De meisjes schrokten heel even en daarna verlieten ze de toilet in stilte.
Tiffany hield haar feestje waar iedereen zei dat ze heel cool was en Tiffany voelde zich weer top. Zij wist alleen niet wat er achter haar rug gebeurde. Zij wilde het niet meer weten.