26.10.12

Bite me!

Bite me!



Love someone forever


Have you ever thought about ‘forever’?


What does that mean?




Ik zag hem elke ochtend op de trap zitten. Hij wachtte op iets, maar ik zag nooit op wat. Hij zat gewoon daar, hij keek naar me en zijn ogen volgden me. Ik liep naar de lift en keek naar achter. Hij was weg. Mijn hart ging tekeer. Ik was al boven, dus ik rende naar het raam. Het was donker en ik wist dat hij een zwarte jas aanhad. Ik kon hem niet zien. Ik zag een vrouw met een hond naar de bushalte lopen en een andere man naar het winkelcentrum rennen zonder paraplu. Maar hij was nergens. Ik weet nog dat ene keer toen ik naar hem zwaaide. Hij keek een beetje verbaasd, maar hij zwaaide terug. En nu is hij opeens weg. 
Het was een zware dag. Ik liep langzaam naar huis, toen ik iemand in de bushalte zag. Hij was lang en hij had een zwarte jas aan. Mijn hart klopte sneller en toen draaide hij om. Hij had mooi groene ogen. Zijn haar was donkerbruin of misschien zwart zelfs. Hij was knap. Hij lachte een beetje en toen begon hij richting mijn huis lopen. Ik liep achter hem, ik probeerde dat 2 meters tussen ons inhalen. Maar als ik sneller ging lopen, deed hij het ook. Ik keek alleen naar zijn rug, ik zag zijn spieren onder zijn jas. Mijn huis was al achter ons, maar ik wilde weten wat hij aan het doen was. Een diepe zucht. Hij stopte. ‘Hou op!’ zijn stem was zacht. Ik wilde iets zeggen, maar er kwam geen woord uit me mond. Hij zei dat ik moest ophouden. Ik snapte het niet.. met wat? 
‘Volg me niet. Kijk niet naar me bij het station. En alsjeblieft, denk niet aan me.’ zijn stem was nog steeds hetzelfde, maar hij keek boos. Ik was helemaal in de war. Hoe weet hij dat ik aan hem denk? Dat ik elke ochtend aan hem denk, over zijn leven, plannen en natuurlijk: waarom wacht hij elke ochtend daar? En, ik wilde ook zijn naam.. 
‘Drew. Mijn naam is Drew. Sorry dat ik zo onbeleefd ben.. En hoe heet jij?’ 
‘Lisa. Waarom..?’ ik bleef stil. Misschien heeft hij een superkracht, en hij voelt mijn vragen. Ik moest lachen om me gekke idee, maar ik durfde het niet. 
‘Wandelen? Of moet je naar huis?’ hij wilt met mij wandelen. Ik keek snel naar me kleren: een spijkerbroek, laarzen en me jas. Helemaal niet opvallend of interessant. Waarom wilt dan zo’n jongen met mij wandelen? En waarom nu pas? 
‘Ik zag dat je vanochtend mij zocht. Sorry. Ik moest.. weg.’ we liepen in het bos, het was helemaal stil. Ik voelde me veilig met hem. 
‘Oh. Ik was eraan gewend dat je elke ochtend daar zat. En vanochtend niet.Woon je al lang hier?’ ja. De domste vraag dat ik kon stellen. Hij woont zeker al meer dan 4 maanden hier. 
‘Ongeveer een half jaar.’ hij stopte. Hij keek naar me, alsof er iets aan de hand was. Ik voelde mijn bloed in mijn aders stromen. Ik deed een stap naar voren. En nog een stap. En nog een stap. Ik voelde zijn adem in me nek. 
‘Nee, het kan niet.’ ja. Waarom zou zo’n knappe jongen mij leuk vinden? Kom op, Lisa. Hij wilt alleen jouw vriend zijn. Of misschien dat ook niet. Maar ik voelde kleine vlinders in me buik. De laatste keer dat ik verliefd was, was al jaren geleden. Ik weet nog.. het deed pijn. En ik had beloofd dat ik nooit meer verliefd zou worden. Maar ik kan niks tegen die vlinders doen. Ik zoende hem. Ik wilde hem niet kwijtraken. 
‘Lisa, please. Ik wil je geen pijn doen.’ 
‘Laat me niet alleen..’ ik begon te huilen. Hij knuffelde me, beetje te hard, maar het voelde toch lekker.
‘Lisa, ik moet..’ 

 Mijn nek bloedde. Ik weet dat hij weg ging en terugkwam, maar toen werd alles zwart. Mijn nek bloedde. Hij zat verderop, naast een boom. Hij had een zakdoek in zijn hand, ik probeerde het te pakken, maar het lukte me niet. 
‘Drew.. wat is er gebeurd?’ 
‘Het spijt me. Het spijt me zo erg. Sorry. Maar, het komt goed Lisa.’ Hij kwam dichterbij. Hij zette zijn handen op me nek. 

 Ik werd wakker in een donkere kamer. Ik had honger. Er was een klein spiegel in de kamer, dus ik ging mijn nek kijken. Al dat bloed kwam uit een klein beet. Zeker een hond, dacht ik. 
‘Lisa.’ Drew knuffelde me, maar ik duwde hem weg. ‘Lisa. Ik kan het uitleggen. Ik luister naar je, al maanden lang. Ik weet hoe je je voelde toen.. Ik weet ook dat je niet erover wilt praten. Ik weet dat je bang bent van anderen en ook dat je niet met mij durfde praten. Ik wilde het wel eerder doen, maar jij was te verdrietig.’ 
‘WAT?! Wat heb je gedaan?’ ik moest weer huilen, maar er kwamen geen tranen uit mijn ogen. ‘Lisa. Ik hou van je. Ik weet wat je vanochtend dacht. Ik had een heel grote fout gemaakt en kon gewoon niet kijken dat je jezelf pijn doet. Lisa, hoor je me? Ik hou ook van jou. En ik ben bij je. Voor altijd.’ 

 *geïnspireerd door: een man die elke ochtend op de trap zit. vampiers. en liefde.

No comments:

Post a Comment