Vandaag heb ik me afgevraagd of het beter is voor de kinderen in Afrika of voor mij, qua eten. Leg ik zo uit waarom.
Vanochtend werden we vroeg wakker met me vriend, weer een mooie dag, yess. Ik ging naar boven om de visjes eten te geven en ik zag dat een vis al eten heeft gevonden.. Een volwassen vis ging op een wonderlijke manier naar het bakje met kleine visjes. Ik had zo'n gevoel van: pap, daarvoor heb je me niet voorbereid, wat moet ik nou?! Samen met me vriend hebben wij de ondeugende visje teruggezet naar zijn maatjes. Gewoon ter informatie, ik heb daarna geteld, de grote vis had geen honger, alle kleine visjes leven nog :)
We gingen vandaag naar stad, een aantal dingen regelen. Het was zo warm vandaag, maar warmte neemt eerst me energie weg en vervolgens voel ik me helemaal opgeladen. Op dit moment ben ik opgeladen. Of geschrokken, kan ook...
Mijn vriend moest weer gaan werken, dus ik was alleen. Ik heb mijn schoolspullen netjes op stapels gezet en gesorteerd. Ik heb ook een poging gevaagd om natuurkunde te gaan voorbereiden. Ik keek naar het examenstof, vond het nog oke, maar toen ik de examenopgaven zag.. Nee, ik snap natuurkunde nog steeds helemaal niet. Toen heb ik dat maar gelaten. Ik ging serie kijken, gezellig in de tuin zitten tot het moment dat er een beest voorbij vloog en ik naar buiten rende. Op dat moment voelde ik me heel erg alleen... en toen besloot ik om mijn eten te gaan maken.
Spaghetti á la katie á la mislukt versie. Vandaag ging het nog goed met de spetterende olie, ik rende af en toe een rondje in het huis en schreeuwde als een gek, maar ik heb die kip gemaakt! (Sorry buurman en buurvrouw.. het gaat wel.) Spaghetti maken ging goed, totdat ik opeens te weinig handen had om de spaghetti te gaan roeren en de kip in de saus ook. Dat saus gedoe heb ik nog steeds niet verwerkt... Ik goot die tomatensaus op de kip en opeens bam. Overal saus. (Nee mam, blijf waar je bent, ik ga zo schoonmaken..) Ik moest het verder afmaken, dus dan deed ik dat maar. Mijn pasta ging opeens helemaal verkeerd en de saus begon te spetteren (ja, ik kan tomatensaus laten spetteren) Dus ik heb alles maar van het vuur gehaald en in een schaal gezet. Ik keek naar de keuken en besloot om eerst te gaan eten. (het is echt een ramp daar :$)
Ik ging zitten en probeerde van mijn spaghetti te genieten, maar het smaakte vreselijk. Ik heb nog nooit in me leven zo'n vreselijke spaghetti gegeten. Als iemand het wil proeven, ik heb nog veel over. En stukjes op het aanrecht ook.
Dit maakt mijn zo verdrietig.. Ik kan niet koken. Ik zou naar een talentshow kunnen gaan om te laten zien hoe erg ik niet kan koken en ik zou die talentshow winnen. Hoe hard ik het ook probeer, het gaat altijd fout. Alles gaat altijd fout. Niet alleen de kip, nee de saus ook en de pasta ook. Hoe krijg ik dit toch voor elkaar? Als ik nu toevallig gelezen word door een chef ofzo die mij heel zielig vindt, u bent van harte welkom morgenavond! :)
Ik ben nog steeds te geschrokken om te gaan schoonmaken, maar ik moet het doen. Ik ga het doen. En daarna ga ik weer ontspannen.
Nog even over Afrika: sommige kinderen hebben niks te eten, dat is vreselijk. maar ze zouden denk ik ook niet blij worden van mijn spaghetti.. ik vraag me dus af of zonder eten of hele rare spaghetti beter is.. ik stem voor zonder eten, ik voel me al lichtelijk misselijk! Volgende keer beter..Geniet van de avond lezers,
katie
No comments:
Post a Comment