Om eerlijk te zijn ik kan me niet herinneren dat ik dit verhaaltje heb geschreven, maar het staat duidelijk in een van mijn klad-schriften. Ik heb het ooit zelf geschreven. Ik heb het gisteravond in mijn kast gevonden en ik las het en dacht van: zo mooi! Heb ik dit echt zelf geschreven? Het is best wel erg, maar er zitten zoveel emoties in! Ik weet echt niet wanneer het was of waarom, maar ik wilde het aan jullie laten zien. :)
Oh, je stelt me wel teleur. Ik heb je nodig, maar jij ziet het niet. Ik heb je woorden nodig. Ik verwacht ze niet, jij moet ze niet altijd zeggen, maar soms...
Oh, ik voel me zo alleen en fout. Ik kan niet zonder jou zijn. Ik denk zo vaak en steeds vaker aan.. aan een einde. Niet tussen ons, want dat kan ik niet. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet meer met jou wil zijn. Ik heb gewoon een gevoel dat het voor iedereen beter zou zijn zonder mij. Ik weet dat je met mij wilt zijn en dat het niet zo is maar soms...
Soms lukt het om mezelf te overtuigen dat er iemand is die beter is dan ik.
Oh, schat, ik ben zo bang...
No comments:
Post a Comment